هوش مصنوعی: اگر بر زمین پا بگذاری، این نشان از سعادت توست و اگر به آسمان نگاه کنی، نشان از فضیلت و کرامت آن است.

هوش مصنوعی: متأسفانه، آشنایی ما در حالی آغاز شد که خوشحالی‌اش به دل دیگری بود و این در حالی است که عمر گرانبهایمان به سرعت در حال سپری شدن است.

هوش مصنوعی: نگذار که در ناامیدی و افسوس غرق شوم، زیرا چه تاب و تحملی دارم وقتی تو را در مسیر سفر ببینم.

هوش مصنوعی: چه کار کرده‌ام که این همه رنج دوری را تحمل می‌کنم؟ ای خدا، مرا به خاطر دل شکسته‌ام هلاک نکن.

هوش مصنوعی: ای کاش سفر رفتن را با ریختن خون من آغاز کنی، زیرا به واسطه جدایی، روزهای زندگی‌ام به پایان رسیده است.

هوش مصنوعی: اگر حالا خودت مرا بکشی، بهتر از این است که عمرم را در غم جدایی هدر بدهم.

هوش مصنوعی: سرم را بر ببر و بار را از دوش من بردار و برو. اگر از صحبت ما دلت گرفته و خسته شدی، برو.

هوش مصنوعی: من داستان عشق را از دشمن و دوست پنهان کردم. اگر اشک نریختی، چرا پرده را کنار زدی و این راز را فاش کردی؟

هوش مصنوعی: دل تو به خاطر آه‌های تو پاک و بی‌نقص نیست، چون ثمره‌ای ندارد و فریادهای تو به خاطر بی‌اثر بودن، بی‌فایده است.