هوش مصنوعی: تو اگر در دل شاد و خوشبختی نیستی، به خاطر این است که زیبایی و آرامش را در دل خود جستجو نکرده‌ای و اجازه نداده‌ای که احساسات خوب به قلبت راه پیدا کنند.

هوش مصنوعی: من از تقدیر خود خوشحالم، اما در نهایت، با هدایت تو به سوی غم و اندوه می‌رسم.

هوش مصنوعی: او به خاطر شرمندگی، سرش را به سوی کوهسار پایین آورد تا زیبایی تو را ببیند که همچون کبک دری در حال راه رفتن است.

هوش مصنوعی: چهره و موهای تو بویی و رنگی دارند که از گل سرخ و عطر دلپذیر موی خوشبوی گل خاص‌تر است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که هست، چه خوب و چه بد، در زمان‌های مختلف برای همه آشکار و پنهان می‌شود. این موضوع به سن و سال افراد بستگی ندارد، چه جوان باشند و چه پیر.

هوش مصنوعی: ای کاش که ای دوست، تو پرده‌دار نبودی، چرا که عادت من به رخساره‌گشایی افتاده است.

هوش مصنوعی: من از لذت‌ها و خوشی‌ها فاصله گرفته‌ام و به سختی‌ها رو آورده‌ام تا از سوی او سفری آغاز کنم.

هوش مصنوعی: در دل خاک، امیدی جوانه زده است که نشان از تلاش و جستجو دارد، با این حال، به رغم تمام زحمات، نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که آرامش و پاکی در دل نداری، از ترس ضرر کردن، به دنبال معامله و خرید و فروش نرو و از زحمت و تلاشی که در پیله‌وری است، اجتناب کن.