هوش مصنوعی: اگر در مصر زیبایی و درخشندگی همچون ماه کنعانی را دیدی، آن‌قدر از شگفتی متعجب خواهی شد که به حالت فرسوده و کهن‌سال در خواهی آمد.

هوش مصنوعی: تا همیشه در مغازه سحری و جادوگری مشغول بودی، و اگر خواب نرگس جادویت را می‌دیدی، افسون چشمان هاروت را درک می‌کردی.

هوش مصنوعی: در دل خجالت و شرم از محبتی که در دل داشتی، چنان سوختی که خونت به غیرتش درآمد. اگر روزی یکی از لعل‌های زیبای تو را به عنوان یاقوت می‌دید، چه حس و حالی به او دست می‌داد.

هوش مصنوعی: اگر از ابتدا به زیبایی‌ها نگریسته بودی، با دستانت می‌توانستی قامت خوش‌فرم "سرو" را مانند نخل ببینی که در واقع تابوتی است.

هوش مصنوعی: دل تو چون گل نرمی شده است که از شرم زیبایی آهوهای سرزمین ختن به حالت غم و اندوه درآمده است. اگر عطر آن زلف زیبا را که مانند عطر هندوستان است، احساس کنی، این حال تو را بیشتر تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: چشم تو به قدری تاثیرگذار است که شیرمردان را به هیجان می‌آورد و تسلط و مهارت تو باعث شده تا شکارچیان نیز دقت کنند.

هوش مصنوعی: مدتی طولانی بار سنگینی را بر دوش کشیدی و هیچ‌کس را نمی‌توان سرزنش کرد، این همه سختی‌ها را خودت از دیدگاه موهایت می‌توانی ببینی.

هوش مصنوعی: به تو حمله‌ای کردم و زخم زدم، اما فقط برای اینکه لحظه‌ای تماشا کنم. من نمی‌خواهم به یکباره از پا درآیم، تا قوت و قدرت تو را ببینم.

هوش مصنوعی: ای کاش آن کسی که از دیگران خالی است، یک شب در آغوش تو دل خود را خوش می‌کرد و تو را می‌دید.

هوش مصنوعی: من حتی یک لحظه هم نمی‌توانم از حسرت دوری‌ات فاصله بگیرم. آن سرت که گاهی در کنار پاهایت و گاهی روی زانویت می‌گذارم را مشاهده کردی؟

هوش مصنوعی: تو هرگز از من نپرسیدی که دل‌باختگی و غم چیست، در حالی که مدتی طولانی است که با آن سر و کار دارم و تو هم عاقبتم را دیده‌ای.