هوش مصنوعی: اگر چشمان یوسف خواب آن چهره زیبای عالم‌تاب را می‌دید، بسیار بعید بود که دوباره چشمانش به خواب بروند.

هوش مصنوعی: پیر دهقان باغ و گیاهان را خشک کرده است، اما اگر در باغش گل‌های سرسبز و خرم را ببینی که از آب سیراب شده‌اند، متوجه می‌شوی که هنوز زندگی و زیبایی در طبیعت وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر نسیم به گل‌های لاله و سنبل بگذرد، در حضور تو، رنگ آن‌ها را کمرنگ می‌بیند و زلف کسی را که بی‌تاب است، محسور می‌یابد.

هوش مصنوعی: اگر ناصح و نصیحت کننده نیرومندید که با تو روبرو شود، ای کاش می‌دید که در دلبری و عشق، قدرت تو از رستم و سهراب نیز بیشتر است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که کسی در هنگام خواندن فاتحه، به جای رو به قبله بودن، رو به سمت دیگر ایستاده و این موضوع به خاطر نگرش و حالت امام مسجد است که به ابروهایی شبیه محراب توجه کرده است. به طور کلی، این بیت به نوعی به اشتباه در ادای عبادت و تأثیر ظاهر فردی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: تصور کن حال کسی را که در شب‌های دوری و جدایی به سر می‌برد، کسی که در زمان نزدیکی و وصالش چنان بی‌تاب و بی‌قرار بود.

هوش مصنوعی: در هنگامی که تو دوری، من به شدت گریه می‌کنم. حال دل کسی که در لحظه وصال تو، با چشمانی پر از اشک و غم مواجه شده، چه شکلی خواهد بود؟

هوش مصنوعی: اگر انسان از آغاز دنیا و دین، به عشق و علاقه برمی‌خیزد، این به خاطر این است که اگر به اتصال و وصالی دست یابد، در این وسایل و ابزار، سودی خواهد دید.

هوش مصنوعی: من برای خدمت به تو، شایسته نیستم، اما همین برای من بس است که چون سگی وفادار، به درب آن مقام می‌رسم.

هوش مصنوعی: تو با من به خاطر غم‌هایت سخن نمی‌گویی و این حرف‌ها را چند بار گفته‌ای، اما از طولانی شدن این موضوع متوجه‌ی زشتی کار خودت نشدی.