هوش مصنوعی: تو از ابتدا به وعده‌هایی که داده بودی وفا نکردی و در پایان هم به جای اینکه پاداشی به من بدهی، تنها بی‌وفایی و سردی را به من تقدیم کردی.

هوش مصنوعی: راحت است که از اندوه خوبی‌ها بگویم، چون تو هرگز به بی‌وفایی خودت توجهی نکردی.

هوش مصنوعی: هر چقدر که بر دل‌های بی‌خبر ظلم و ستم کردی، نتوانستی گذشته‌های ما را جبران کنی و قضا و سرنوشت را تغییر ندهی.

هوش مصنوعی: من راهی می‌جویم که با کمک آب، غم‌هایم را از بین ببرم، ولی تو با وجود این‌که کنار من نشسته‌ای، هنوز دردی از من دوا نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: هر شب در محفل شراب، دل شکسته‌ام را به فراموشی می‌سپارم و بهانه‌ام برای این حال، مستی است که دشنام‌های روبرو را نادیده می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به خاطر مهربانی و رحمت نسبت به افراد تسلیم، نتوانستی بر خشم و تندخویی خود غلبه کنی.

هوش مصنوعی: من به قانونی از مهربانی آگاه هستم که می‌دانم تو آن را خوب می‌دانی، اما دردناک است که جز بی‌توجهی و غفلت نسبت به ما کار دیگری از تو ندیدم.

هوش مصنوعی: در زمانی که به وصال ما رسیدی، ما به خاطر فراق تو دچار درد و رنج شده بودیم و شایستگی این را داشتیم که به ما توجه کنی، اما تو به وظیفه‌ات عمل نکردی.

هوش مصنوعی: حکایت از این دارد که برخی افراد، به خاطر تشخیص نادرست یا غیرمنصفانه، ممکن است احکام ناعادلانه‌ای صادر کنند که نتیجه‌اش به ناحق ریختن خون انسان‌ها باشد. اگر انسان‌ها با وجود درک حق و حقیقت، از آن صرف‌نظر کنند و سکوت کنند، در واقع خود نیز در این جرم شریک شده‌اند.

هوش مصنوعی: آیا متوجه شدی که وقتی در مسیر عشق محبوب بودی، دل به آن نبسته‌ای و جان خود را فدای او نکردی؟