هوش مصنوعی: ای صیاد، از بند تو چیزی نگو، من به خاطر آزادی خوشحالم؛ زیرا که عشق، خودش را از قید و غم جدا می‌کند و به شادی می‌رسد.

هوش مصنوعی: من با صیاد خود رابطه‌ای نزدیک دارم که نه به خاطر ترس از آسیب دیدن، غمگینم و نه به خاطر رهایی، خوشحالم. از عشق او به قدری شاد هستم که این احساسات برایم اهمیت ندارند.

هوش مصنوعی: به زیبایی و جذابیت لیلی، نمی‌دانم تو این مهارت را از کجا یاد گرفته‌ای که چنین هنری در دلبری داری.

هوش مصنوعی: ای کاش صیادان از تو یاد بگیرند که چگونه با تیر اول شکار را به زمین می‌زنند، همان‌طور که تو از شدت زخم به خون افتاده‌ای.

هوش مصنوعی: چشمانت ابتدا مانند موی زیبایی به نظر می‌رسید، اما در نهایت به گردن من همچون طنابی محکم پیچید. گویا از فرهاد آموخته‌ای که چگونه در فریبکاری مهارت داشته باشی.

هوش مصنوعی: از چشم زیبا و لب‌های شیرینش نگاهی به من افکند که هم حالم را مست کرد و هم مرا به یاد شیرینی و لذت‌های زندگی انداخت.

هوش مصنوعی: بیا و از کسانی که در مسیر عشق تجربه دارند، داستان‌ها و رازهای این راه را بشنو. ما خود به خوبی با شرایط آن وادی آشنا هستیم، هم چیزهای واضح و هم چیزهای پنهان.

هوش مصنوعی: در جایی بالاتر از ناکامی‌ها و خون‌های ریخته شده، نه بوی آرامش را پیدا می‌کنی و نه نشانه‌ای از آبادانی را می‌بینی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به شهر عشق سفر کنی، باید عقل و منطق را کنار بگذاری، زیرا این راه نیاز به جنون و شیدایی دارد که تو را هدایت می‌کند.