هوش مصنوعی: به تو می‌گویم که درخت صنوبر را با قامتی دیدم که هیچ چیز به آن اندازه راست و استوار نیست.

هوش مصنوعی: من آنقدر غمگینم که با اشک‌هایم بسان امواج دریا شده‌ام و آرزو می‌کنم که مژگانم همچون آبشاری زیبا باشد، تا وقتی جویبار چشمانم به حرکت درآید، قامت راست و دلکش دیگری را به نمایش بگذارد.

هوش مصنوعی: صبح که زلف و چهره‌ی تو را دیدم، به آن عصا و دست سوگند، که معجزه‌ی موسی هم در مقابلش چیزی نیست.

هوش مصنوعی: تنها من نیستم که از تو دور نمی‌شوم، بلکه هیچ‌کس از جان خود نیز نسبت به تو بی‌تفاوت نیست.

هوش مصنوعی: خونی که به خاطر عشق تو در قلبم جاری شد، ناشی از هیچ دسیسه‌ای نبود و هیچ آسیب و غرامتی به خاطر رفتن تو به وجود نیامد.

هوش مصنوعی: کاری را که خداوند از تو نهی نکرده است، نباید باعث تأسف و پشیمانی‌ات شود. اگر آن کار به خاطر تو بوده و نفعی برای تو دارد، نیاز به ندامت و پشیمانی نیست.

هوش مصنوعی: از مدعی مشخص است که آیا راست می‌گوید یا دروغ. اگر کسی عاشق باشد، نشانه‌هایی از عشق او باید مشخص باشد.

هوش مصنوعی: ما به مرگ نزدیک شده‌ایم و اما هنوز اجل ما نرسیده است. در شهر عشق تو کسی را نمی‌بینم که مدت زیادی را در اینجا بماند.

هوش مصنوعی: من خودم خیر و خوبی نمی‌خواستم، بلکه حسرت و زیبایی ناشی از آن به من رسیده است. اگر کسی از روشم در زندگی انتقاد کند، برایم مهم نیست.