هوش مصنوعی: وقتی که نام تو را از دهان آلوده‌ای تلفظ کنم، به هر حال چیزی جز سخن ناپسند از آن بیرون نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: از احوال دلم بپرس که چقدر دردمند و غمگین هستم، چون این پیراهن کثیف من گواهی بر حال و روز من است.

هوش مصنوعی: باغ و گلستان پر از گل و زیبایی، متاسفانه به خاطر خزان و مشکلاتش نمی‌تواند ماندگار باشد. بهتر است از این چمن آلوده که سرشار از خار است، دور شوم و به جایی دیگر بروم.

هوش مصنوعی: چهره زیبا و رنگین معشوقان با خطوط تیره‌ای که بر روی آن‌هاست، برای من مانند خار می‌ماند و جلوه‌ای ناز و دلنشین ندارد. این زیبایی را به گونه‌ای می‌بینم که درخت نسترن را آلوده کرده است.

هوش مصنوعی: لباس خود را از این دریای پر از گل بیرون بیاور که دل انسان نمی‌تواند خود را از این آلودگی رها کند.

هوش مصنوعی: کعبه را به آن عالم و فقیه با تقوا بسپار، و از این معبد به کسی که به ناپاکی آلوده است، دوری کن.

هوش مصنوعی: به جای لذت بردن از نعمت‌های حقیقی و پاک، چرا به چیزهای بی‌ارزش و آلوده دل می‌بندی؟

هوش مصنوعی: نیت دارم که خیمه‌ای برپا کنم که از تمام آسمان‌ها برتر باشد، و امیدوارم که زندگی دور از میهنی آلوده، بهتر از اینجا باشد.

هوش مصنوعی: عشق تو چنان مرا جذب کرده که هیچ چیزی نمی‌تواند مرا از این راه آلوده دور کند. با دل پاک و صادق خود به این مسیر ادامه می‌دهم.