هوش مصنوعی: فکر و ذهن من، به خاطر داستان عشق معشوق، از همه شادی‌ها و خوشی‌ها خالی است و تنها به یاد غم و اندوه او مشغول است.

هوش مصنوعی: اگر چیزی از خودت داری، آن را فدای او کن، چون اگر در عشق او به قدمش نثار کنی، ارزش بیشتری خواهد داشت.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به بیان درد و اندوه خود پرداخته و می‌گوید که ناله‌های ما همچون آوای نی است و نشان دهنده‌ی عواطف عمیق ماست. او هم‌چنین به این نکته اشاره دارد که در میان این دردها و ناله‌ها، فقط کسی می‌تواند از زندگی حقیقی لذت ببرد که توانایی درک این احساسات را داشته باشد و به ما بپیوندد.

هوش مصنوعی: عاشقان راستین تو به دنبال خوشی‌های چشمان و لبان تو هستند، در حالی که اشک‌ها بر زمین جاری می‌شود و آه‌های سنگین از آسمان می‌بارند.

هوش مصنوعی: با دلی پر از درد و غم جدایی، هرگز لبخند نزن. چرا که این دل آکنده از زخم و اندوه، چشمانی اشک‌آلود دارد.

هوش مصنوعی: لیوان عقیق و لعل ما را از لب ما دور مکن، چون مجلس شراب در طرف بنفشه‌ای غمگین برپا شده است.

هوش مصنوعی: در غم تو، اشک‌های من را ببین و به چشمان من نگاه کن. مثل درخت کاجی که بر لب جوی آب ایستاده است، هستی.

هوش مصنوعی: به هر طرف که می‌نگرم، لشکری از غم دیده می‌شود که به دور وجودم صف کشیده‌اند و من با دف ساغر در تلاش برای ایجاد حصاری به دور خود هستم.

هوش مصنوعی: در آرزوی پاکی و سادگی هستیم و از دردمندی و فروتنی رنج می‌کشیم، زیرا برای من در میان تمام کارها، این دو احساس اهمیت بیشتری دارد.