هوش مصنوعی: از این به بعد، سنگی را به ساغر می‌زنم و امیدوارم که از پیمانه‌ای دیگر می‌نوشم.

هوش مصنوعی: من با آرامش از گوشت خود کباب می‌خورم و با خیال راحت از لب معشوق شراب می‌نوشم، ان شاء الله.

هوش مصنوعی: من به خاطر زیبایی‌اش، حس و رازهای درونم را باز می‌کنم و بارها بر لبش بوسه می‌زنم، به امید اینکه این لحظات روشن شود.

هوش مصنوعی: گاهی دستم را بر چهره نورانی تو می‌گذارم و امیدوارم که با آن موهای موزونت بازی کنم.

هوش مصنوعی: گاهی از دهن او لعل خوشبو می‌چشم، مانند شرابی از جام عقیق. گاهی هم ان‌شاءالله بر گنجینه‌ای از گوهرهای گرانبها قدم می‌گذارم.

هوش مصنوعی: او را در آغوش گرفتم و گاهی دور گردنش را می‌مالم، مثل زلفش که دلم می‌خواهد به پاهایش برسم، ان شاء الله.

هوش مصنوعی: اگر بار دیگر تصمیم به جدایی بگیرد، به خداوند متوسل می‌شوم و دامن او را می‌گیرم، ان شاء الله.

هوش مصنوعی: اینجا اشاره شده که تا زمانی که دل سرد و بی‌احساس او به خاطر نگرانی‌ها و مشکلات من بسوزد، من به جای اینکه بر سر او بزنم یا او را آزار دهم، بر سینه‌ام سنگ می‌زنم و صبر می‌کنم. این نشان‌دهنده امیدواری و تسلیم به سرنوشت است.

هوش مصنوعی: این شعر نشان‌دهنده‌ی احساس ارادت و محبت به محبوب است. شاعر می‌گوید که ارتباط و صمیمیتش با محبوبش تنها به خاطر محبت اوست و بر این باور است که با عشق و مهربانی، می‌تواند به او شادی و زیبایی ببخشد. او در پایان امید دارد که این ارتباط ادامه‌دار باشد و به زیباتر شدن لحظاتشان منجر شود.