هوش مصنوعی: خواننده ی خوش صدا، لحظه ای ساز غزل را بنواز. بیا تا با نغمه های دلنشین، غم را از دل دور کنیم و جاده ی شادی و سرور را بگشاییم.

هوش مصنوعی: ای معشوق، زیبایی‌ها و جذابیت‌های من را در برابر درگاه خود به نمایش بگذار. دکمه نقره‌ای را از آستینم بکن و بند زرین قبا را باز کن.

هوش مصنوعی: ای ساقی، در مجلس باده به پا خیز و طلا را به روی بدنم بریز، تا درد و رنج را از من دور کنی و قفل دلم را باز کنی.

هوش مصنوعی: موهایی که عطرشان مانند عطر مشک است، در حیاط و اطراف کوچه بلندی برافراشته‌اند و عطری خوش و دل‌انگیز از آن‌ها به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: عزیزم! مدت زیادی است که از هم دور افتاده‌ایم. لطفاً کمی بی‌توجهی را کنار بگذار و زودتر به من ملحق شو. از محبت و وفای خود پرده بردار و مرا به وصال برسان.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی در هر جهتی که نگاه کنی، ماهی را ببینی که درخشش دارد و عطر مشک را حس کنی، باید گره‌های زلف و گره‌های عشق را از هم باز کنی.

هوش مصنوعی: از آغاز تا پایان زندگی‌ام، به خاطر آزادی دل، آماده‌ام که زلف گره‌گشایت را باز کنم.

هوش مصنوعی: زاهد، که اهل زهد و پارسایی است، در جایی که رازهای پنهان وجود دارد، در را بسته و خود را از دنیا دور کرده است. اما تو می‌توانی با نگاه به جامی که حقیقت جهان را نشان می‌دهد، پرده از رازها برداری و به شناخت عمیق‌تری از واقعیت‌ها دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: اگر طبیعتی از پاکی و صفا داشته باشد، درخور اوست که تو را توصیف کند. در آن لحظه، مانند عیسی که به نطق در می‌آید، دعا و درخواست او به راحتی بیان می‌شود.