هوش مصنوعی: هیچ گدایی در درگاه تو نمی‌خواهد که پادشاه شود، زیرا خود او در این گدایی، به نوعی پادشاهی و عزت یافته است.

هوش مصنوعی: تو به همراه رقیب و سرنوشت، از من انتقام گرفتی و این کار باعث شد که من به شدت دچار خسارت و دردسر شوم.

هوش مصنوعی: اگر به زندگی نگاه کنم، می‌بینم که روزهای عمرم بسیار زیاد است، اما اگر جدایی را به حساب بیاورم، شب جدایی از تمام عمرم بیشتر به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: قسمت بزرگی از شانس و بخت من به من اجازه نداد تا از سخت‌کوشی و تلاش او یاد بگیرم و به همین دلیل، به سادگی و سستی در تصمیم‌گیری دچار شدم.

هوش مصنوعی: از خودم فاصله گرفته‌ام و از همه کسانی که در زندگی‌ام بودند جدا شده‌ام تا بتوانم با تو روش آشنایی را آغاز کنم.

هوش مصنوعی: اگر زلف تو باعث شود که دل به یاد ما نباشد، فقط به خاطر این است که تو چیزی جز بی‌وفایی را به او آموخته‌ای.

هوش مصنوعی: نگاه کن به صداقت من که به خاطر یک نگاه تو، به راستی و پاکی سی ساله‌ام را نادیده گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: از پرده بیرون بیا و خود را نشان بده تا ملامت و سرزنش دیگران، واعظان ریاکار را نکند.

هوش مصنوعی: بین غنچه و شیرینی لب‌های تو، تفاوت زیادی وجود دارد که نمی‌تواند زیبایی کلام را بیان کند.

هوش مصنوعی: ز خنجر تو زخم عمیقی بر سینه‌ام مانده که تا ابد بر دوشم سنگینی می‌کند، مانند بار سنگین بسیاری از مومیایی‌ها.

هوش مصنوعی: این بیتی اشاره دارد به این‌که عشق آن‌قدر وجود انسان را پر کرده که دیگر جایی برای غم و ناراحتی باقی نمانده است. به گونه‌ای که عشق جوانی و شادابی را به او داده و همه‌ی تنگی‌ها و مشکلات زندگی را کمرنگ کرده است.