هوش مصنوعی: در مکانی که دل بیمار است و تو به عنوان درمانگر او حضور داری، دیگر هیچ غمی وجود ندارد، حتی اگر همه دردها به او برسد.

هوش مصنوعی: با وجود محبت تو، از کینه و دشمنی دیگران نگران نیستم. خوش بختم که تو دوست من هستی.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم بوی نیکوی سیب او را در باغ‌های بهشت نادیده بگیرم، وقتی از طوبی (یک درخت بهشتی) گذشته‌ام؟

هوش مصنوعی: وقتی من زیبایی چهره‌ات را توصیف می‌کنم، هر کسی قلم به دست می‌گیرد، از شدّت شرم به رنگ سرخ درمی‌آید و از نوشتن ناامید می‌شود.

هوش مصنوعی: از آن‌جا که دوست از دست ما ناراحت بود، قلبمان سنگین شد، اما توهینی که از رقیب او بر ما رسید، برای ما سخت‌تر بود.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، می‌خواهم به تو بگویم وقتی که بدون سوار شدن به او به راه می‌افتم، چطور می‌توانم دل‌ها را که به خاطر او سرگردان و بی‌قرار شده‌اند، آرام کنم.

هوش مصنوعی: موهای تو و نگاه فریبنده‌ات جوری مرا مجذوب کرده که انگار سپاهی به راه انداخته‌ای و من از شدت شوق و هیجان جانم در خطر است، همچون آتشی که از توپ و تیر به جان می‌افتد.

هوش مصنوعی: بپرهیز از اینکه انسان صادق و باوفا جلوه کنی، زیرا خداوند به تو رحم می‌کند و اگر وفای تو کم شود، صبر او نیز به پایان می‌رسد.