هوش مصنوعی: هر شب مانند شمعی که در مهمانی می‌سوزد و به حال زاری و اندوه می‌گدازد، بهتر است که با سر بریدن از عشق تو مواجه شوم تا اینکه به طعنه و بی‌احترامی از درگاه تو دور شوم.

هوش مصنوعی: زندگی چه ارزش دارد در دوری تو؟ برای ما تنها لذتی از خوابیدن بر خاک و در خون تپیدن باقی مانده است.

هوش مصنوعی: من به زندگی خودم با شادی و خوشحالی ادامه می‌دهم، اما افسوس که زخم عمیق و ناراحت‌کننده‌ای دارم که هرگز از دامن قاتل خود دور نمی‌شود و هرگز نمی‌توانم از آن فرار کنم.

هوش مصنوعی: سردرگم نشو، قفس را بپذیر و سرت را پایین نگه‌دار؛ زیرا به جای اینکه خود را در دام گلزار پرواز دادی، بهتر است در این قید و بندها بمانی.

هوش مصنوعی: زخم ناشی از روابط نزدیک، از درمان کسانی که بیگانه‌اند بدتر است. دعای دیگران برای من به اندازه دشنام‌هایم از محبوبم اهمیت ندارد.

هوش مصنوعی: خداوند می‌تواند نقش تو را بر روی لوح بنویسد، اما هیچ کس نمی‌تواند مانند تو، معانی و ویژگی‌های چندین عالم را در یک تصویر به تصویر بکشد.

هوش مصنوعی: عذاب و درد ناشی از دوری تو به اندازه‌ای زیاد است که مانند زهر در دل کسی است. این نابودی و تلخی به قدری شدید است که باعث می‌شود حریفان و دشمنان نیز از زیبایی و شیرینی تو بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: اگر چشمانم را به روی لاله‌ای که گلبرگ ندارد بگشایم، آن چهره‌ی زیبا همچون خاری در نظر من جلوه می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر هم‌نشینی با باغبانان، به من زیبایی و طراوتی دست داده است. آیا می‌توانم از این باغ میوه‌ای بچینم یا گلی از شاخه‌ها بکنم؟