هوش مصنوعی: هر شب مانند شمعی می‌سوزم و صبح به راحتی می‌میرم، اما سخت است که بدون تو روزها را به شب برسانم.

هوش مصنوعی: هرگز آرزو نکرده‌ام که خودم را هلاک کنم، مگر آنکه اگر امکان داشت بتوانم در دوری تو زندگی کنم.

هوش مصنوعی: وقتی تو طعمه منی، من از بخت خود خوشحال هستم. چه خوب است که خونی که به دست آن شمشیر جاری می‌شود، مناسب آن است و زینت‌بخش گردن می‌گردد.

هوش مصنوعی: کجا می‌توانی پیدا کنی موجودی را که چون من در دام شکارچیان گرفتار شده باشد؟ من حتی در آزادی غمگینم و از آزار و رنجیدن خوشحالم.

هوش مصنوعی: اگر از دل کسی چیزی بگیری، این حق توست که البته اگر زهر هم از او بگیری. زیرا گرفتن جام از دوست، در واقع ناپسند و حرام است نه نوشیدن آن.

هوش مصنوعی: پیر و جوانی مانند تو نسبت به من هیچ اهمیتی ندارد، ای جانان. تو برای من شروع سرگرمی و دلخوشی هستی، در حالی که پایان من برای تو غم و اندوه است.

هوش مصنوعی: ای وای که در روزی سرم را بالا می‌آورم به سایه‌ی ابر بهاری، اما وقتی بهار و گل‌ها می‌آیند، من در لحظه‌ی پژمردن و افتادن قرار دارم.

هوش مصنوعی: نام گناه را از روی خطا به دوش نبر، زیرا شرم من زیاد است و نباید جرم عذرخواهان را بی‌اعتنا شمرد.

هوش مصنوعی: من باغبانی هستم که به این بوستان، راهی جدید باز کرده‌ام، زمانی که شروع به پرورش گل‌های تازه و نوپا کرده‌ام.