هوش مصنوعی: بیا باغ را ببین که چگونه از باران پر از آب و ترنم شده است، گویی به خاطر اشک‌ها و احساسات عمیق، همه جا را تر کرده است.

هوش مصنوعی: شاید از رمز و راز ما کسی خبر نداده باشد، به همین خاطر نام من کمتر از دوستانم ذکر شده است.

هوش مصنوعی: ای خدا، قبل از اینکه از دوری و جدایی رهایم کنی، ابتدا جانم را که برای تو فدای کرده‌ام، از من بگیر.

هوش مصنوعی: با امیدی سر به پای تو نهادم که سایه‌ام بر سر خدمت‌هایم است.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که دیگران ناامید نشوند، بر روی کسانی که امیدوارند، مهربانی کن.

هوش مصنوعی: دل و ایمان در یک مجلس به راحتی به خطر می‌افتند و افراد پرهیزگار در خلوت خود از این موضوع دوری می‌کنند.

هوش مصنوعی: به جای شراب، لبان تو را انتخاب کردم و حالا چه بار سنگینی بر دوش کسانی که به شراب‌خوری مشغولند، قرار داده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر خرابت خراب باشد، جای خجالت نیست. چرا که اگر کبک از کوه‌ها به شهر نیاید، آنچنان هم عجیب نیست.

هوش مصنوعی: به دلیل شرمندگی و افراطی که در عرق ریختن داشتی، قد و قامت تو به زیبایی گل‌های کنار جویباران تبدیل شد.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ات مرا وا می‌دارد که در هزاران گلستان به تماشا بایستم.

هوش مصنوعی: آیا وقتی در دریا غرق می‌شوی، از باران می‌ترسی؟ یا اینکه وقتی دچار ناراحتی و ناله‌ای می‌شوی، چگونه انتظار داری که احساس آرامش و صفا داشته باشی؟