هوش مصنوعی: ای دل، امشب برای فراموش کردن دوری، تصمیم می‌گیرم بمیَرَم؛ چراکه این مصیبت را با فراموشی و مرگ برای خود آسان‌تر می‌کنم.

هوش مصنوعی: عشق را با دوری فراموش کردم و برای دوری صبر را تمرین کردم. حالا برای به دست آوردن صبر، به مرگ فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: دوست به من دستور جدایی داد و جدایی‌ام منجر به مرگ حتمی‌ام خواهد شد. من به این جدایی، که مثل مرگ است، تن می‌دهم.

هوش مصنوعی: هر لحظه به خاطر ما، افکار و دردها تازه می‌شود. چرا برای رهایی از این غم، که از دل محبوب برمی‌خیزد، خود را به مرگ می‌زنم؟

هوش مصنوعی: در دوری از محبوب، تحمل برایم از مرگ نیز سخت‌تر شده است. با وجود این درد و رنج، به خاطر از دست دادن این غم، گویی به مرگ نزدیک‌تر می‌شوم.

هوش مصنوعی: بی تو زندگی برایم معنا ندارد و جانم از دست می‌رود. مردم با شنیدن نام من زنده‌اند، اما حالا می‌خواهم با مردن، این بدگویی‌ها را از سر خود دور کنم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر فشار و تنگی احساس سنگینی می‌کند، مانند جایی که در آن احساس زندانی بودن می‌کنم. می‌خواهم جانم را از این قید رها کنم و برای این کار آماده‌ام تا در این مسیر به مرگ فکر کنم.

هوش مصنوعی: مدت‌هاست که راز عشق محبوب را از دشمنان پنهان کرده‌ام، ولی باز هم آشتی با این عشق مرا به مرگ نزدیک می‌کند.

هوش مصنوعی: زندگی تا پشت سر خود چیزی جز مرگ نداشت و بالاخره دیر یا زود به سرانجام می‌رسد. به همین خاطر، برای جاودانه کردن زندگی‌ام، مرگ را می‌پذیرم.

هوش مصنوعی: درد و اندوه ناشی از جدایی به حدی به من فشار آورده که هر لحظه احساس می‌کنم ممکن است تسلیم شوم و برای فراموش کردن این وضعیت، به فکر مرگ هستم.