هوش مصنوعی: من هرگز نمی‌خواهم به یاد آن زیبایی و خوشبوئی که به سرو و گل سمن مربوط می‌شود برگردم، تا زمانی که از زیبایی و جذابیت او بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: هرچقدر که سرنوشت بر من سختی و کینه روا دارد، باز هم من با وجود آن همه ناامیدی، به عشق و وفای آن معشوق عهدشکن ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: امروز تصمیم دارم که به خاطر دوستی، لباس‌های زیادی بپوشم تا در شب به یک لباس ساده بسنده کنم و کنار او باشم.

هوش مصنوعی: اگر آسمان از حسادت به تو خوشحال شود، من به حدی به تو ارادت دارم که دوست دارم به خاک تو تبدیل شوم و در مکان تو زندگی کنم.

هوش مصنوعی: من آنقدر از زخم‌های تو خوشحالم که وقت نکرده‌ام درباره‌ی درمان دل خونینم فکر کنم.

هوش مصنوعی: دل من در دستان محبوب قرار دارد، اما حال و احوالم به قدری بد است که باید برای درد و رنجی که کشیده‌ام، خود را در گل‌های سرخ لاله بپیچم.

هوش مصنوعی: آیا زمانی پیدا می‌شود که بتوانم با اندوه عشق و خیال معشوق، حال بدم را سامان بدهم و به خودم برسم؟

هوش مصنوعی: هر روز به یاد آن لب شیرین تو، صد جام زهر را در کام خود می‌ریزم.

هوش مصنوعی: اگر دل از مسیر بندگی تو خارج شود، من با آن گیسوی تاب‌دار، بر گردنش مانند یک ریسمان آن را مهار می‌کنم.

هوش مصنوعی: جان من مانند خار است و تن من در مسیر باد به راحتی قرار دارد؛ اگر بخواهم از جان و تن خودم دریغ کنم، چگونه می‌توانم این کار را انجام دهم؟