هوش مصنوعی: هر روز و شب را با تو سپری کنم و صبح را به شب برسانم و شام را به سحر تبدیل کنم.

هوش مصنوعی: گاهی موهایت را مانند تاج سر بر روی پای تو می‌گذارم و در این حال، دست بندگی‌ام را به دور کمر تو حلقه می‌زنم.

هوش مصنوعی: گاهی به زیبایی‌های محبت تو می‌نگرم و گاهی در چهره‌ات آفرینش خدا را می‌بینم.

هوش مصنوعی: من از بوسه‌های لب‌های زیبای تو دائم شوق و ذوقی در خود احساس می‌کنم و از این هیجان همچون جامی پر از شراب و ظرفی پر از شیرینی خود را شکرگزار می‌دانم.

هوش مصنوعی: در طول شبانی که به خاطر دوری تو به سر می‌برم، چنان به آغوش کشیدنت فکر می‌کنم که گویی داستان وصال تو را می‌شنوم و از شوق، دلم را از این احساس پر می‌کنم.

هوش مصنوعی: در حالی که به خاطر حسادت در برابر کسی، هیچ‌کس به من نگفت که همین جا بمانم و از سفر کردن دست بردارم.

هوش مصنوعی: آن شب که با تو بودم و لحظه‌های خوشی را سپری کردیم، عمرم به سرعت گذشت. حالا بدون تو، همچنان در عذاب و سختی زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم در خاک کوی تو بمانم، اما دوری تو مانع می‌شود که آنقدر در آنجا بگردم و بگذرانم.

هوش مصنوعی: اگر پیامی از دل‌باختگان به دستم برسد، نام تو را با خون دل خود روی کاغذ می‌نویسم.

هوش مصنوعی: صیاد مانند یک چرخش آسمانی، به سرعت به من حمله کرد و وقتی که بال‌هایم را گشودم، اجازه نداد که سرم را زیر پرهای خود بگذارم و از خطر فرار کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر آرزوی وصال و نزدیکی با معشوق، به شدت دچار عذاب و ناشکیبایی شده‌ام و حالا از درد دوری، تصمیم دارم که کم‌حرفی کنم و به مختصر سخن بگویم.