هوش مصنوعی: اگر شایسته‌ی قربانی کردن باشی، جان من برای توست. چنانکه بی وفا هستم، اما برای رسیدن به تو، جانم را در خطر می‌اندازم.

هوش مصنوعی: خوشحال و شاداب می‌شوم آن روز که آزادی‌ام را از قید و بندها بگیرند و بتوانم با شتاب و آزادی پرنده‌وار به هوا پرواز کنم.

هوش مصنوعی: من راه رسیدن به وفا و صداقت را به دست نشان می‌سپارم تا بتوانند به من گلی از مقصود بچینند، مگر اینکه دامانم را پر کنند.

هوش مصنوعی: اگر من پاهای خود را به خاک کوی تو بسایم، شرف و افتخار من بالاتر از کیوان خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر در خاک در خود آرامش بزنیم، جایی که بر دوش دربان می‌نشیند، درست زیر آفتاب است.

هوش مصنوعی: اگر عشق تو زنجیرم نمی‌کرد، از ابتدا چرا عدالت تو فرمود که در این زندان باشم؟

هوش مصنوعی: من به خاطر لطف و کرامت خود، به خضر(نماد هدایت) روی آورده‌ام، اما نمی‌دانم او چند راه دارد و من در این مسیر سردرگم و نگران هستم.

هوش مصنوعی: نه تنها در حال حاضر نمی‌توانم به نزدیکی تو برسم، بلکه زمانی هم هست که حتی در دوری از تو هم گیج و پریشان هستم.

هوش مصنوعی: اگر نتوانستم به تو دست نیاز بیاورم، بندگی‌ام را به خاطر این که صدای ناله‌ام به گوش تو رسیده است، شکر می‌گویم.

هوش مصنوعی: از ناله‌های من دست بردار، زیرا دیگر تاب و توان تحمل دوری را ندارم و نمی‌توانم بیشتر از این صبر کنم.