هوش مصنوعی: می‌خواهم از شوق، به طور مکرر و نامنظم، لبانم را به بوسه بزنم؛ زیرا هر وقت نام تو بر زبانم می‌آید، این احساس را بیشتر حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: می‌گویم که زیبایی و دلربایی تو به نهایت است، اما وقتی تو را می‌بینم، احساس می‌کنم که زیبایی‌ات حتی بیشتر از آنچه می‌گویم است.

هوش مصنوعی: هر چقدر هم که درباره خوبی‌ها و کمالات تو صحبت کنم، باز هم نتوانسته‌ام همه معانی و عمق آنها را به خوبی بیان کنم.

هوش مصنوعی: اگر در برابر محبت و عشق تو خاک و سنگ راه دشمنان هم از ذلت و حقارت به میان بیاید، من سر و جانم را در قدم‌های تو نثار خواهم کرد.

هوش مصنوعی: در جدایی تو جای تعجب نیست که من نتوانم تحمل کنم. من چه راهی پیدا کنم وقتی که دیگر نمی‌توانم دوری تو را تاب آورم؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو نیایی و به جای دل‌تنگی‌ام ننشینی، تو هرگز نمی‌دانی که من در این گوشه چگونه وقت می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که راز تو به کسی گفته نشود، هیچ‌کس جز دل خودم از ناله‌هایم خبر ندارد.

هوش مصنوعی: میان من و تو دلی وجود داشت که خبر از احساسات و رازهای پنهانم را به تو منتقل کرد، وگرنه تو هم از رازهای درونم آگاه نمی‌شدی.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس ندانست که چرا من گریه می‌کنم، اما زیبایی چشمان مردم همه بر چهره‌ام اشک می‌ریزد.