هوش مصنوعی: هیچ نگرانی از بدگویی دشمن ندارم، زیرا دوستی‌ام به اندازه‌ای است که دامن پاک تو خود شاهدی بر نگاه پاک من است.

هوش مصنوعی: یار پرده‌دار اگر پرده‌ها را نمی‌کشید، من هم نتوانستم به واسطه‌ی تقوا، لباس پاره‌ام را وصله بزنم.

هوش مصنوعی: ذلیل عشق تو بودن و به خاطر تیغ محبت تو کشته شدن، برایم خوشایند است. وگرنه زندگی و مرگ من چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: من به همین اندازه خوشحال هستم که پس از تجربه های سخت و دوری از جان، همین که یاد تو در دل من مثل نوری در تاریکی باشد، کافی است.

هوش مصنوعی: به یاد زیبایی‌های خود، به ویژه موها و چهره‌ام، احساس می‌کنم که مانند سنبل و گل سرخ در میان سبزه‌ها و گل‌ها می‌درخشم و از خاک بلند شده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر در سکوت باقی بمانم، این نشانه‌ی صبوری من نیست. بلکه در دل من ناله‌ای خاموش می‌سوزد که نشان از درون‌م و رنج‌های عمیق من دارد.

هوش مصنوعی: در روز خود چه خواستم از اشک و فریاد که هر شب آنچه به من می‌رسید، به آنچه برایم مهم بود نمی‌رسید.

هوش مصنوعی: من با صبر و حوصله به نقص و کمبود خودم راضی‌ام، اما عشق من همواره در حال افزایش است. اما تو در مقابل مدام مغرورتر می‌شوی و وفای تو کمتر می‌شود.

هوش مصنوعی: ما به دام محبت کودکان مسلمان گرفتاریم، با حالتی پر از صفا که مانند شیری است که خون دختران را می‌نوشد.