هوش مصنوعی: حضور و تصویر تو در ذهنم به قدری قوت دارد که هر جا که نگاه می‌کنم، تو را می‌بینم و بر آنچه به تو مربوط می‌شود، تمرکز می‌کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که درهای خوشحالی به روی تو باز شدند، مثل صبح روز عید، اگر شبی به خانه‌ام بیایی، انگیزه‌ای برای شادی و خوشحالی خواهی بود.

هوش مصنوعی: عشق تو باعث شده که تمام احساسات و اشک و آه‌های من به آتش بکشند و دیگر چیزی از من نمانده است. حالا فقط سوختگی شوق و عشق تو در من باقی مانده است.

هوش مصنوعی: از حالت من نپرس، چرا که غم من به حدی زیاد است که هر روز مانند سیاهی هزار بار دلbrokenترم می‌کند.

هوش مصنوعی: من آن شخصی نیستم که بخواهم به خاطر محبت و ارادت به دوستم کوتاه بیایم. حتی اگر جانم از بدنم جدا شود، باز هم از احساسات و عشق نسبت به او دست نمی‌کشیدم.

هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است به دشمنم آسیب بزنم، اما فکر نکن که دوستی‌ام را قطع می‌کنم.

هوش مصنوعی: من در برابر زیبایی محبوبم مانند شمعی در مقابل آفتاب، خودم را نادیده گرفته‌ام و منتظر لحظه‌ای هستم که از وجود او محو شوم.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر آن است که اگر امکان داشتن یک زندگی پر از شادی و گرما وجود داشته باشد، دوست دارم با تمام وجودم برای رسیدن به آن تلاش کنم و حتی جانم را فدای این وصال کنم. این شاعر به نوعی اشاره دارد که در مقابل خوشی‌های زندگی هیچ تردیدی برای از خود گذشتگی ندارد.