هوش مصنوعی: موهای تو مثل زنجیری بر گردن قلب من است. من هر لحظه در پی هر رشته‌ای از موهایت احساس بندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: این روزها، در مسیر صداقت و وفاداری، جان و بدنم را برای نثار به قدم‌های تو آماده دارم و یکدل و یک‌زبان به تو خدمت می‌کنم.

هوش مصنوعی: تلاشی بی‌نتیجه است، در غیر این صورت من با دلی پر از درد و رنج از عشق دوست، به طوری که زخم‌های بسیاری دارم، به سوی او می‌روم.

هوش مصنوعی: خدا را به تأخیر نینداز که انتظار وصل تو دشوار است. من چقدر می‌توانم صبر کنم وقتی که تو اینقدر صبوری نداری؟

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه به وعده و وفای تو پایبند هستم، نمی‌توانم چیزی بگویم، در حالی که اگر تو وفادار نبودی، هزاران شکایت از تو داشتم.

هوش مصنوعی: بدون چهره‌ات، روزهایم تیره‌تر از موهای خودت به نظر می‌رسد. هرچند شب را با آتش دل و شعله‌های زیاد سپری می‌کنم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از درون تو خبر ندارد و من با تو مسائلی دارم که بسیار ظریف و پیچیده‌تر از تار موی نازک است.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم از کجا باید پیغام و راهنمایی‌های پندآموز فرد دانا را بشنوم، چرا که من مانند عاشق جوانی هستم که تنها یک عقل و فکر درست دارم.

هوش مصنوعی: در سفر عشق به معشوقان، به چه چیزی می‌توان رسید؟ من که در این مسیر، تنها ترس و امید را با خود دارم.

هوش مصنوعی: خبر و پیامی از آن یار دور سفر کرده می‌رسد و من با چشمانی پر از حسرت، هر از گاهی به راه قافله نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: قلم خود را با زیبایی از این شعر پر می‌کنم، و اگر از لبان شیرینش بوسه‌ای داشته باشم، به عنوان پاداشی خواهد بود.