هوش مصنوعی: من بت دلربایی دارم که به خاطر او از هر دو جهان شرم و عیب دارم.

هوش مصنوعی: چه غم که از او به خاطر اشکهای فراوانم ناراحت هستم، وقتی که با زیبایی مانند یک عروسک خونین در کنارم دارم.

هوش مصنوعی: از تیغ خردکننده او تا قیامت، سینه‌ام مجروح خواهد بود و از لعل دلربایش، چشمانم پر از اشک‌های گرانبهاست.

هوش مصنوعی: من به جای اینکه از یک درخت بلند استفاده کنم، از یک خانه باغی با صد گل استفاده می‌کنم.

هوش مصنوعی: هزاران گل در باغ دارم، اما چه فایده که از هر غنچه‌ای که باز می‌شود، صد خاری دردناک وجود دارد.

هوش مصنوعی: دل من را با خودت نبردی، چون دیدی که غم سنگینی شبیه به بار مردگان بر دوش من است.

هوش مصنوعی: از جدایی من به هرجا که می‌روم، کاسته شده، اما خوب است که به خاطر تو، غم‌های زیادی دارم.

هوش مصنوعی: تمام مردم دنیا از دشمنان و مشکلات شکایت دارند، اما من از یار و همراهی‌اش و برکتش راضی و شاکرم.

هوش مصنوعی: به سراغ معلم دین نرو و او را به خاطر زهد و پارسایی خطاب نکن، من کارهای دیگری دارم که باید انجام دهم.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌داند که من برای عشق و وفا چقدر در دل غم دارم و تا کجا به خاطر این احساسات از خودم مراقبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: از بیان درد و رنجی که از جدایی دارم، بیایید و بشنوید، زیرا داستان‌های زیادی در دل دارم.

هوش مصنوعی: بیا و از من یاد بگیر که چگونه در زندگی می‌توان هم از لذایذ دنیا بهره‌برد و هم از اصول معنوی فاصله نگرفت، زیرا من نسبت به تمام باورهای موجود چیزی جز تردید ندارم.