هوش مصنوعی: جز خاطر لیلی، کسی را در غم و اندوه شاد ندیدم و جز گردن مجنون، نه بندی را آزاد ندیدم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر بیان می‌کند که در میان نگاه‌های فریبنده و جذاب معشوق، جانش در خطر است، اما این بی‌رحمی در برابر او عجیب نیست. او از معشوق می‌خواهد که مرام و انسانیت خود را نشان دهد، چون او تنها یک صید است و در مقابلش چندین نفر به شکار او آمده‌اند، اما هیچ‌کس صدایش را نشنیده است.

هوش مصنوعی: از میان تو یاری می‌طلبم؛ در میان دل‌ربایی‌ها، طنابی از موی تو وجود دارد. چشمانت کمک را نشنیدند.

هوش مصنوعی: عشق مانند دیواری محکم است که در برابر طغیان احساسات و گریه‌ها مقاومتی بی‌نظیر دارد. هیچ‌گاه نشنیده‌ام که دلی به این اندازه ویران شده باشد و دوباره به زندگی و شادابی برگردد.

هوش مصنوعی: غیر از یاد تو، هیچ چیزی نتوانسته است که آرزوی ناکامان را به پایان برساند. من هیچگاه صدای جشن و شادی عروسی را در تنهایی دامادها نشنیده‌ام.

هوش مصنوعی: می‌خواستی که با مرگ من، راحت و بی‌دغدغه بنشینی اما من نتوانستم به این زودی آرامش بگیرم و از فریاد و ناله‌ام تأثیری نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: با این دستانم که دلِ مجروح من را زیر پا کرده‌اند، در میدان عشق و زیبایی، من هرگز نشنیده‌ام که حتی صدای یک جلاد در مقابل آن مژگان زیبا وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: در عرصه عشق و محبت، با وجود تهدیدها و مشکلاتی که پیش آمد، به دنبال آرامش و رضایت بودم. اما او هیچ پاسخی به من نداد و من هم تصمیم گرفتم هر چه پیش آید، بپذیرم.