هوش مصنوعی: من چشم و دلم را به زیبایی و ارزش تو پیوند دادم و از درد جدایی‌ات به خاطر آنچه بر چهره‌ات دیدم، تمام رشته‌های مرجان را بریدم.

هوش مصنوعی: به خاطر تو جانم را فدای پای تو کردم و از شرم رقیبانم، جز این که به این کار انجام دهم، کاری از دستم برنمی‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی دور هستی و به من نزدیک می‌شوی، ای ساقی، لطفاً ساغر مرا پر نکن. من دائماً از چشمان تو که مانند خون می‌ریزد، مست هستم بدون اینکه چیزی بنوشم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که با شوق و لذت باده‌ی شیرین را به من نوشاندی، من شراب تلخ را بی‌توجهی کردم و در نتیجه، جام را شکستم.

هوش مصنوعی: وقتی موهای تو را به دقت و زیبایی بسته‌ام، دیگر هیچ غمی از این دنیا نمی‌تواند مرا در بند کند.

هوش مصنوعی: امشب برای رسیدن به تو تمام وجودم را فدای این عشق می‌کنم، تا این‌که نپنداری روزی می‌توانم در جدایی‌ات صبر کنم.

هوش مصنوعی: آتش چهره‌ام همچون دودی که از خط زیبایم برمی‌خیزد، به سبب این تغییرات ناگهانی، مانند آتش بر سر کوی تو نشسته‌ام و به خاکستر تبدیل شدم.

هوش مصنوعی: کی دراز کردی دستت را به سوی من، وقتی که دیدی دستم از دیوار آسمان کوتاه‌تر است؟

هوش مصنوعی: من از دوران خوشی و زیبایی زمان شکایتی ندارم، زیرا با تمام درد و رنجی که کشیده‌ام، هنوز هم شادی و صفای زندگی را برای خودم می‌طلبم و از دوری‌ها و جدایی‌ها دلگیر نیستم.