هوش مصنوعی: اگر مرهمی بر زخم‌هایم نگذاری یا ریشخند کنی، دیگر چه معنی دارد که با تو هستم و از خودم هراسی ندارم؟

هوش مصنوعی: به حال محبت و دشمنی، به سمت من بیا. آیا نیکویی برای من می‌فرستی یا اینکه بیشتر از آن را به من می‌دهی؟

هوش مصنوعی: من از اینکه با محبت و توجه‌ات به من نگاه می‌کنی خوشحال هستم، چه اگر با رحمت به من نیکی کنی و چه اگر با نیش زبانی به من آسیب برسانی.

هوش مصنوعی: من از هجران و جدایی تو به اندازه‌ای دلتنگ و آشفته‌ام که نزدیک شدن به تو برایم هیچ ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: تو با تیرهای زهرآگینت دل مرا آزرده‌ای، ای ترک جفاخو! چه زمانی به این درد و رنج من پایان خواهی داد؟

هوش مصنوعی: به خاطر ترس از ادعاهای دیگران، من نمی‌دانم کجا رخت را بگذارم، زیرا هیچ‌کس توانایی تفتیش این وضعیت را ندارد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم این دردها را از کجا درمان کنم، زیرا دیگر صبر من تمام شده است.

هوش مصنوعی: از زندگی خسته و ناراضی هستیم و احساس می‌کنیم بار زیادی از افکار منفی بر دوش ماست.

هوش مصنوعی: زمانی که لباس عاریه (اجاره‌ای) از هر دو طرف گرفته شود، چگونه می‌توانی تفاوت بین ثروتمند و بی‌درآمد را تشخیص دهی؟

هوش مصنوعی: امید به چیز خوب و خوشی داشت، اگرچه ممکن بود آن را از طرف خدا یا از افراد دیگر، چه آشنا و چه بیگانه، دریافت کند.

هوش مصنوعی: اگر غیر از خداوند کسی را در نظر بگیریم، در حقیقت مردگان هستند. هیچ یک از آنان قادر نیستند کاری انجام دهند.