هوش مصنوعی: بیا دوست، شراب را در جام طلایی بریز و در آب، مروارید تازه بریز.

هوش مصنوعی: هلالی که به شکل ماه است، جام را به میخانه می‌آورد و نقشه‌ای دیگر بر روی آن می‌ریزد.

هوش مصنوعی: با توجه به توانایی‌ات، رقبایت را بسنج و وقتی از من دور شدی، بیشتر تلاش کن.

هوش مصنوعی: از زنجیری زنگ زده خود را آزاد کن و به آغوش بغل گیر که موهای مشکی‌ات را به دور کمر او بریزی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی مرا بی‌خبر و ناامید کنی، پس از من جدا شو و به طور کامل رابطه‌ام را از بین ببر.

هوش مصنوعی: به خاطر بسپار که در لحظه‌های وصال و جدایی، احساس شادی و اندوهم را با هم درآمیخته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر دل‌تنگی عمیقی از درونم به وجود بیاید یا اگر اشکی از چشمانم بریزد، این احساسات، نشان‌دهنده‌ی درد و غم عمیق من است.

هوش مصنوعی: از چشمانم اشک‌ها می‌ریزد، همچون دامنی که زیر باران خیس شده است. دل پرتابی از درد دارد و می‌خواهم آن را در آغوش بگیرم.

هوش مصنوعی: هر قدر که تو از لبان شیرین خود شکر می‌ریزی، من نیز از درد و اندوهم اشک می‌ریزم مثل دریا که گوهر می‌افشاند.

هوش مصنوعی: پس از این همه گریه و ناله، حالا به خاطر بوسه‌ای که به تو می‌زنم، طعم شیرینی را احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر بی‌خبر از زیبایی او، دستی به خاکش بکشید، حتی آن خاک هم بر سر شما می‌ریزد.