هوش مصنوعی: از آن روزی که تو با چهره‌ای روشن و دلپذیر وارد زندگی‌ام شوی، بهروز و خوشبخت خواهم بود.

هوش مصنوعی: روز روشن می‌شود و شب تار به پایان می‌رسد؛ من در محفل مخصوصی ظهور می‌کنم که همان نوروز است.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که چشمانم و دلم در انتظار تو هستند و هر شب تا سپیده‌دم به این فکر مشغولم.

هوش مصنوعی: اشک‌های ستاره بر زمین ریخته و آهی که از کیوان بلند شده به آسمان رفته است.

هوش مصنوعی: اگرچه جان و سر برایم عزیز هستند، اما زیبایی تو از آن‌ها نیز گران‌بهاتر است.

هوش مصنوعی: چرا هر شب به پای تو می‌افتم و همه روز جانم را برای تو فدا می‌کنم؟

هوش مصنوعی: حیرت زده‌ام که چرا باید بار خشم و ظلمی را بر دوش بکشی که بر تو عذاب می‌آورد.

هوش مصنوعی: ما دوستانی داریم که به ما محبت ورزیده‌اند؛ پس بر ما قهر نکن، زیرا هیچ‌کس نمی‌تواند با دوستان خود بدرفتاری کند.

هوش مصنوعی: به دلیل بدی‌هایی که تو انجام دادی، از خوبی‌ها و پاکی‌ها دور نمی‌شوم و به وعده‌هایم وفادار می‌مانم.