هوش مصنوعی: نگاه کن که چطور از دل پر درد و اندوه، سخن‌ها به راحتی بر زبان می‌آید؛ و یک قلم هم به رازهای عاشقانه‌ات دست یافته و آنها را فاش می‌کند.

هوش مصنوعی: دست‌های سیاه، راز دل را که پنهان بود، فاش کردند و افسوس که داستانی که از پرده بیرون می‌آید، دیگر نمی‌تواند در پرده بماند.

هوش مصنوعی: از آفتاب سایه‌اش را بگیر و از لذت‌های زندگی بهره‌مند شو. این بیضی که دهقانش آن را در خم (شراب) پرورده، نماد معانی پنهان است.

هوش مصنوعی: امروز لب لعل و شیرین او که ناشی از لبخندش است، به خاطر فریاد فرهادش دلتنگ و بسته شده و شاید از آن آزرده خاطر است.

هوش مصنوعی: خواستم از نگاه و توجه دیگران دور باشم و گوشه‌گیر شوم، اما آن موی خوش‌فرم و زیبا که بر روی پیشانی‌ام افتاده، مرا به مرکز توجه و رسوایی کشانده است.

هوش مصنوعی: چشمانم پر از امید است و به خاطر عشق تو، چشم‌هایم به رویت باز شده‌اند، حتی اگر دنیا پر از مشکلات باشد.

هوش مصنوعی: چشمان بد دور از چهره‌ای است که به نظر می‌رسد هنر طبیعت در گل‌های شقایق، پرده‌ای از گل‌های نسترن را گسترش داده است.

هوش مصنوعی: عقل هشیاران در برابر زیبایی چشم مست تو، آنقدر شگفت‌زده شده که انگار ربوده شده است، زیرا تو چشمی مانند نرگس داری که در برابر آن کسی که تو را تربیت کرده، به تماشا نشسته است.

هوش مصنوعی: اگر محبت و دوستی حقیقی وجود داشته باشد، آنقدر نور و روشنایی خواهد داشت که هر کس آن را ببیند، حتی در دوری و جدایی، زنده و شاداب خواهد بود و احساس مرگ نخواهد کرد.