هوش مصنوعی: اگر به خاطر عشق به محبوبم جانم را بگذارم، دیگر ناراحتی‌ای ندارم؛ چون به لطف خدا به محبوب واقعی‌ام رسیدم.

هوش مصنوعی: ما به خاطر لذت از زیبایی و شیرینی لبان تو، تمام چیزهای بزرگ و با ارزش مثل قدرت اسکندر و سرچشمه‌ی شادابی زندگی را از یاد بردیم.

هوش مصنوعی: در دل این اشک های تلخ و شوقی که دارم، هیچ چیز در خاک تو نیست. آرزو دارم که به جوی آب زلال و باغ بهشت دست یابم.

هوش مصنوعی: اگر مرا در روز قیامت به جنت ببرید، حتی اگر بی تو باشد، از این که در گوشه‌ای از زندان باشم، برایم خوشایندتر است.

هوش مصنوعی: باغم بدون چهره و خط تو، چطور ممکن است که خارها در چشمانم بگویند که لاله و ریحان من هستم؟

هوش مصنوعی: چرا دل من به خاطر طعم شیرین لب‌های تو بیرون نمی‌آید؟ اگر این دل به خون آلوده نشود، مانند یاقوت باید دندانم را بپردازد.

هوش مصنوعی: تو چرا دل من را نگرفتی؟ به‌جای آن، فقط با اشک‌های نقره‌ایت دامان من را پر می‌کنی.

هوش مصنوعی: از تو آرزوهایم برآورده نشد و تو تنها در دل من بودی. در کوچه و خیابان خودت برای یک عمر من را گم کرده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر در دوران صدر اسلام کسی مرا کافر بداند و از این دیدگاه بگوید که من بی‌نقص هستم، این به این معنا نیست که من از حقیقت دور هستم یا وجودم باطل است.