هوش مصنوعی: رفت و به شدت گریستم در راه او تا اینکه غباری بر دامنش بنشیند.

هوش مصنوعی: من از دوری او گریه می‌کنم و او در کنار محبوبش ناله می‌کند. اما برای من تفاوت زیادی وجود دارد، چرا که چشیدن درد دوری از عشق برایم سخت‌تر از هزارها مشکل دیگر است.

هوش مصنوعی: زلف تو بر چهره‌ات آرام نمی‌نشیند و من نمی‌دانم کجا می‌توانم دور از در تو آسایش پیدا کنم.

هوش مصنوعی: در زندگی‌ام هیچ چیز به خوبی پیش نمی‌رود و در سختی‌ها هیچ یاری ندارم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که دل تنگت را در آغوش نگیرم و تا زمانی که کنارت نباشم و مانند جانت با تو نباشم، نمی‌توانم آرامش یابم.

هوش مصنوعی: از موهایم حریر و پیچیده‌ات به هم ریختی و با آن دو مار که در اینجا به زلفم اشاره دارد، مرا به شدت به زحمت انداختی.

هوش مصنوعی: به او گفتم: اگر تو هم به زیبایی و قامت سرو بودی، حتماً مثل تو کسی شاد و شوخ طبع و دوستدار میگساری بود.

هوش مصنوعی: اگر لب‌های تو همچون لعل زیبا بود، من آن‌ها را می‌ستودم و آرزو می‌کردم که به من لطفت را ببخشی و مرا شاد کنی.

هوش مصنوعی: در برابر زیبایی و عظمت تو، دیگر هیچ چیز ارزش ندارد، حتی اگر در دشت سبز و فراخ، سرو بلند و زیبایی نیز وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: من دین و عشق را در پای تو گذاشتم، اما به خاطر کمبود و ناتوانی‌ام شرمنده شدم.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر او جان خود را داده، تا ابد زنده خواهد ماند و اقدام او باعث روشنایی و شادی در زندگی‌اش خواهد شد.

هوش مصنوعی: عزت و افتخار را از ذلت و خفت جدا کن؛ هیچ‌گاه بر ذلت خود هیچ تکیه نکن و همواره به دنبال بلندای روحی و شایستگی باش.