هوش مصنوعی: فقیه شهر با صداقت و تعهد اخلاقی خود انصراف داد و به جمع صوفیان پیوست و مشغول نوشیدن شراب شد. این عمل نشان‌دهنده‌ی دوگانگی و تناقض در رفتار اوست.

هوش مصنوعی: خبر خوشی بر شما باد که می‌توانید به راحتی و بدون ترس، شراب خوش‌طعم بنوشید، زیرا دیدبان مستی همه را به سمت شراب ناب دعوت کرده است.

هوش مصنوعی: خبر رسیدن رحمت به همه است و دیگر نباید از دوری آن در رنج و حسرت باشیم.

هوش مصنوعی: از آسمان ستاره‌ای طلوع کرد که امروز ماه از شرم و حیا پنهان شده است.

هوش مصنوعی: به کاخ زیبایی وارد شو و با قدم‌های شاداب بر زمین بزن، چون دختری که شاخ گل رز را از صورتش کنار زده است، خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: من هرگز چهره‌ات را ندیده‌ام، اما با یاد تو اشک‌هایم ریخته است. در این باغ هیچ گلی نچیده‌ام، فقط از عطر و یاد تو استفاده کرده‌ام.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی بیانگر حسرت و تاسف است. گوینده به این نکته اشاره می‌کند که زیبایی و زینت خود را نمی‌خواهد بر روی خون او بکشد و از او درخواستی ندارد. در واقع، او می‌خواهد بگوید که زیبایی‌هایش نباید بر روی رنج و درد او شکل بگیرد. به نوعی دیگر، احساس نابرابری و اندوهی که از شرایط موجود به‌دست آمده، در این ابیات به وضوح احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: غم تو مانند یک لشکر قوی به قلب من حمله‌ور شد و آن را به نابودی کشاند.

هوش مصنوعی: دیگر فرصتی برای فرار از دام عشق ندارم، چون او بی‌درنگ دام را بست و با سرعت مرا گرفت.

هوش مصنوعی: هیچ راهی برای فرار از جنگ موی بلند و گیسوانش نبود، زیرا که آن‌ها به شدت به هم پیوسته بودند و مانند زنجیر و طناب مرا به خود کشیده بودند.

هوش مصنوعی: به سوی ستاره‌ی شوم خود می‌روم و در آنجا به شدت می‌گریم، اکنون که زمانه تو را از میان ابرها دور کرده است.

هوش مصنوعی: در دل هیچ آرامشی باقی نمانده و دلی در سینه‌ام ندارم که از شدت درد و رنجی که کشیده‌ام، تاب و توانش را از دست داده باشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در حضورت نباشم، بیان احوال دل برایم ممکن نیست، زیرا به خاطر غیبت تو چیزهایی را تجربه کرده‌ام که نمی‌توانم بگویم.