هوش مصنوعی: وقتی صبح اولین روز عید هفتم ماه رجب فرا رسید، از هر سو خبر شادی و خوشحالی به گوش رسید.

هوش مصنوعی: دل به جان گفت که جانم را فدای او کن، زیرا بار دیگر، غارتگر عجم، پادشاه ترک‌ها و عرب‌ها به ما نزدیک شده است.

هوش مصنوعی: کیست که مشغول کشتن است و مانند خورشید صبح، با خشم و عصبانیت به میدان آمده است؟

هوش مصنوعی: برای کسی که در اسارت است و غم و درد در دلش دارد، موهای پیچیده و زیبایی چون غم و اندوهی در وجودش به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: به خاطر خوشحالی از وصال تو، زبان به شکایت نمی‌گشایم، زیرا آن غمی که در دوری تو هر روز و شب با آن روبه‌رو بودم، بسیار سنگین و فرساینده بود.

هوش مصنوعی: صبح و صال را نمی‌گویم، چون داستان شب تنهایی و غم به قدری دردناک است که یکی از آن‌ها عذاب و دیگری خواب‌آلودگی است.

هوش مصنوعی: دیگر با دیدن چیزی دل من زنده شد، هرچند که در تلاش و سختی جانم به لب رسیده بود.

هوش مصنوعی: ای نخل خوش‌فرم و زیبا، از بوسه‌های شیرینت که مانند باران بر ما می‌بارند، دور نیست که زهر تلخ خود را بر ما بچشانی، چرا که ما به شوق دیدار شما آمده‌ایم.

هوش مصنوعی: به این فکر نباش که در این دو روز خوشی، بدون شراب و لذت یار، چه شادی عجیبی به دست آمده است.