هوش مصنوعی: ای کاش که محبوب به سراغ این دل ناتوان آمد، زمانی که این دل از رنج دوری و فراق به ستوه آمده بود.

هوش مصنوعی: دوست فرصت نکرد تا به پایان زندگی‌اش برسد و عمرش به پایان رسید؛ مرگ و زمانه اجازه ندادند که به خواسته‌هایش دست یابد.

هوش مصنوعی: محبوب به سوال آمد و من با شوق و حرارت در حال رفتن هستم، آه، من مانند خاری در چشم هستم و فصل بهار زندگی‌ام به پایان رسیده است. خزان فرا رسیده است.

هوش مصنوعی: ای دل، به دنیای شادی و خواسته‌ها نگاهی بینداز و با تمام وجود از لذت‌های زندگی بهره‌برداری کن، زیرا در این لحظه زمان وصال و جدایی با همدیگر تلاقی کرده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر کینه‌ای که آسمان و ستاره‌ها از ما دارند، ما آنقدر ظلم و سختی را تحمل نکردیم که از آن ماه نامهربان رسید.

هوش مصنوعی: دل به محض اینکه چشمش به نگاه اول آن شخص افتاد، از کار و زندگی افتاد. گویی که یک تیر از کمان شلیک شده و به سینه‌ی ما اصابت کرده است.

هوش مصنوعی: آن بلای بزرگ از سوی زمانه بر مردم زمین نازل نشد، اگر نگاه او به بلای پایانی زمان دوخته شده بود.

هوش مصنوعی: در دوری تو، ناله‌ام از شدت گریه کناره گرفته است. به یاد داشته باش که بخت و اقبال من چگونه به دام صدای غم‌انگیز من افتاده است.

هوش مصنوعی: سرها از دستم بهتر است زیرا که زیبایی به پا رفته است. سود من از این شکوه چیست وقتی که این همه زیان به من رسیده است؟