هوش مصنوعی: زمانی که کار عشق و احساسات شدید به پایان خود رسید، ناگهان از دو طرف خطی به رنگ شبیه به قرمز نمایان شد.

هوش مصنوعی: خاطرات من از زلف پریشان تو گردآوری شد و حالا در برابر نور خورشید که به لب بام نزدیک شده، می‌درخشد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که زیبایی و جذابیت تو (گل) در نظر من بیشتر از هر چیز دیگری است، زیرا خط و خش‌هایی که بر چهره‌ات هست، به خاطر مشکلات و سختی‌هایی است که متحمل شده‌ای. ای سرو خوش قامت، لحظه‌ای به سراغ من آمده‌ای.

هوش مصنوعی: خواهر و برادران، در غیاب چهره‌اش، هیچ اطلاعی از آتش درون دل‌های ما وجود ندارد. ناگهان، دودی را ببینید که از سوختگان برمی‌خیزد و به این زودی خاموش نمی‌شود.

هوش مصنوعی: چقدر دل ها را به دام زلف خود می‌کشی و به اسارت در می‌آوری، در حالی که تو نیز به وسیله‌ی همین عمل خودت، فقط به این نتیجه رسیدی که این دانه از دام خودت به چنگ آمده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که زیبایی چهره‌ی تو را ببیند، می‌گوید که این نشانه‌ای از کفر است که به دینی همچون اسلام رسیده است.

هوش مصنوعی: نتیجه‌ی خوبی‌ها و اعمال نیک تو به خاطر اشتباهاتی که در آخرین لحظات انجام دادی، به بیراهه رفت و به سرانجامی نامطلوب رسید.

هوش مصنوعی: کسی که به غیر از دشمنی و رنج‌شناسی چیزی برای خاصان ندارد، اکنون شاهد این است که از باغ گل او همه مردم سهم می‌برند و به نعمت‌اش دسترسی دارند.

هوش مصنوعی: خطی که از آن صحبت می‌شود، هیچ ارزشی ندارد. زیبایی آن خط به این است که هر روز صبح، نوید روز تازه‌ای را می‌آورد و به دنبال آن روز، شب فرا می‌رسد.