هوش مصنوعی: دردنوشته‌ی شاعری، فردی با دل پاک و سلیم، هیچگاه به نگاه تیز کمانت توجه نکرده است. او تا وقتی که قلبش را به خطر نیندازد، به سمت تیرهای ستمگر نمی‌رود.

هوش مصنوعی: اشک‌های من بر آستین تو ریخته و همچنان بر روی آنها باقی مانده است. تا آنجا که به خاک درگاه تو برسد، این اشک‌ها مانند سرمه‌ای برای چشمانم می‌شوند.

هوش مصنوعی: صوفی ما به خاطر ترک کردن زیورآلات و تجملات، هیچ فایده‌ای نبرد، چون تنها خاک پای تو برای او ارزشمندتر از تاج و سر است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که به یاد آزادی و پرواز خود بود، از روی خوشحالی به دام تو آمد و سرش را زیر پر تو گذاشت.

هوش مصنوعی: اگر یوسف در بند کسی نبود، پس چرا سال‌ها بر او گذشت و حتی به یاد پدرش نیفتاد؟

هوش مصنوعی: چهره‌ای که آستین تو بر آن سایه ننداخت و چشمی که در برابر تو از گریه خیس نشد، نشان می‌دهد که محبت و توجه تو به آن چهره نرسیده است.

هوش مصنوعی: آه که هیچ‌کس نتوانسته است به مقام و جایگاه محبوب واقعی برسد. حسادت آسمان، او را از دسترس دور کرده و به جستجوی او در این عالم مشغول نموده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز تو ندیده که آتش به سنگ نفوذ کند، چرا که در دل تو آبی از صفا و پاکی وجود ندارد.