هوش مصنوعی: چشم و ابروهای او به خاطر زیبایش می‌تواند دل مرا برباید، و ارزش و زیبایی او به محبتش می‌تواند جانم را زنده‌تر کند.

هوش مصنوعی: از آن دو تلخی، کارهایی انجام دادم و خود را به خاطر این دو چنان ستایش می‌کنم که انگار هزاران شیرینی را تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: آن دو رنگ شادی جانم را می‌گیرد و این دو رنگ اندوه از تفکرم دور می‌کند.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم به زیبایی آن انسانی که در پیش رویم است، خیره مانده و شکوه این لحظه را می‌ستایند.

هوش مصنوعی: این دو نفر با دل شکسته‌ای گمان می‌کنند که به همدیگر آسیب می‌زنند، اما در واقع با جان و دل مهربانی و محبت را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: تن به خاطر پایش فرار می‌کند، اما جان به خاطر آنچه که می‌بیند، فرار را انتخاب می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر نیت او خیانت به آن بی وفا باشد، پس چرا این یکی را در می‌زند و آن دیگری را آزاد می‌کند؟

هوش مصنوعی: تمام وجودم زیبا و دلنشین است، اما افسوس که به خاطر حرمت و ارزش دوستی، نمی‌توانم به یاری بشتابم.

هوش مصنوعی: دل را به وصال من باز کن و به خاطر داشته باش که دیگر تحمل رنج جدایی را ندارم؛ مگر اینکه به ناچار تن به خوراک بدهم.

هوش مصنوعی: هر چه بخواهی، انجام می‌دهم و از دستوراتت سرپیچی نمی‌کنم، اما جز صبر و تحمل چیزی از من برنمی‌آید.

هوش مصنوعی: با تحمل سختی‌ها، بر عشق و محبت خود پافشاری کردی. اگر کسی از حال و روز من با تو سخن بگوید، شاید او هم رازی را بیان کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که تو را می‌بیند، از زیبایی و صفای دل تو شگفت‌زده می‌شود.