هوش مصنوعی: اگر روی زمین به خاطر گریه‌های من مشکل پیدا شود، اشک من به قدری زیاد است که پای تو را خیس می‌کند.

هوش مصنوعی: من دل را به چنگ نگاه فریبای معشوق نمی‌سپارم، زیرا زلف او این دل را بیشتر از دیوانگی به زنجیر می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر آرزوی داشتن خانه‌ای ندارم، غمی نیست؛ چرا که آن پرنده‌ای که در دل دارم، بدون بال و پر، در دام تو گرفتار می‌شود.

هوش مصنوعی: غم‌ها و دردهای عشق را هیچ کس نمی‌تواند تحمل کند مگر دل‌هایی که بتوانند در برابر ستم و درد دیگران ایستادگی کنند.

هوش مصنوعی: او با رقیب خود خوشحال است، ولی من از این می‌ترسم که سرنوشت و روزگار به دوستی آن معشوق ستمگر تبدیل شود.

هوش مصنوعی: اگر از ابتدا عشق نتیجه‌اش رسوایی بوده، پس چرا عاشق در مقابل آن اشک و آه می‌ریزد و پرده را کنار نمی‌زند؟

هوش مصنوعی: من هزار بار مرگ را بر شب تاریک ترجیح می‌دهم، روزی که در بهشت هم باشم اما تو در کنارم نباشی.

هوش مصنوعی: برای پیشرفت در عشق، لازم است که قدم اول را با بی‌خبر بودن از خود برداریم. به عبارت دیگر، کسی که می‌خواهد در مسیر عشق حرکت کند، باید از خودخواهی و خودبینی فاصله بگیرد.

هوش مصنوعی: اگر دستان ما از هنر بیفتند و در زندان بمانند، آنگاه خرد ما در خطر خواهد افتاد.