هوش مصنوعی: وقتی که من از زلف تو بگسلم، هر پیچ و خم و گره‌ای که در آن است، تنها از من هزار دلبر در دام می‌آورد.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم از تو جدا شوم و پیوند دوستی‌ام را ببرم، حتی اگر تمام ویژگیاهای وجودم را از هم جدا کنند.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، جلوگیری نکن از درخواست ما، زیرا عیبی ندارد که ما به لطف و زیبایی تو نیازمندیم.

هوش مصنوعی: به آرامی و با اعتماد به نفس راه برو، زیرا زیبایی و جذابیت تو آن‌قدر خیره‌کننده است که دیگران از خجالت چهره‌ات را پنهان می‌کنند.

هوش مصنوعی: ارتفاع تو بلندتر از همه است، به طوری که هر کس که به تو نزدیک می‌شود، سرش را پایین می‌اندازد. مانند درختان سرو و صنوبر و گل و شمشاد و نرگس.

هوش مصنوعی: من این‌گونه هستم که در خاک پای خودم نمی‌نگرم، از سوی دیگر روزی به دست تو می‌آیم و بلندمرتبه می‌شوم.

هوش مصنوعی: جانم را بدون هیچ چشم‌داشت و توقعی فدای تو می‌کنم، چون در مورد این ارزش گرانبها هیچ قید و شرطی برای من وجود ندارد.

هوش مصنوعی: چهل سال بدون وقفه، غمت از من جدا نبود. مردم مرا همیشه یا شاد می‌دیدند یا غمگین.

هوش مصنوعی: دور از تو، خود بگو که چه چیزی می‌تواند روح را شاد کند. چه کار می‌تواند بکند، وقتی که ناچار است و اگر نیازی به دل کندن از تو نداشته باشد.