هوش مصنوعی: کاش خداوندی که اولین بار اشتیاق را خلق کرد، برای دوری و جدایی نیز درمانی می‌آفرید.

هوش مصنوعی: ای دل، اشک‌هایت را بخاطر کار ناپسند من، بر زمین بریز. من هم تو را از دید خود دور کردم، مثل فرزند نافرمان که از چشم پدر دور می‌شود.

هوش مصنوعی: جانم در حال بیرون آمدن از شدت غم و دوری است و دل از این جدایی رهایی یافته است. چه خوب که این اتفاق پیش آمده و هزاران فایده به همراه دارد.

هوش مصنوعی: مفتی می‌گوید که از می و عشق توبه کرده‌ام. ای خدا، با این همه مشکلات و سختی‌ها چه کار کنم؟

هوش مصنوعی: با چشمان باز به تماشای زیبایی‌های آن پرداز، چرا که این تصویر، معنای غیرقابل وصف را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: رقیب با نفرت من به بیرون رانده شد، امیدوارم خانه‌ای که دولت در آن بر پایه نفاق ساخته شده، ویران شود.

هوش مصنوعی: ای کاش با سالکان راه غم تو، رحمی وجود داشت؛ اما این امید، چه بی‌موقع است و شایسته آن روش سیر و سلوک نیست.

هوش مصنوعی: با ابروهای تو من دیگر نیازی به قبله ندارم، چون این جفت طاق را به عنوان محراب سجده برای تو ساخته‌ام.

هوش مصنوعی: بدون عشق او، زندگی من تاریک و خاموش است؛ با وجود دیگران و زیبایی‌هایشان، چه فایده‌ای دارد وقتی که دل من بی‌خبر از روشنی عشق اوست؟