هوش مصنوعی: متأسفانه، کسی را نمی‌توان پیدا کرد که از درد دل‌ها آزاد باشد و معشوقی باشد که از عشق و دلبری پرهیز کند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر چهره‌ای چه بسا زیبایی داشته باشد، اما در دلش غم و درد وجود داشته باشد، آن زیبایی واقعی نیست و در واقع تحت تأثیر غم و اندوه قرار گرفته است. زیبایی ظاهری وقتی ارزشمند است که با خوشحالی و آرامش درونی همراه باشد.

هوش مصنوعی: من هیچ لبی را که طعم خون دل را نچشیده باشد، نمی توانم پیدا کنم که به شیرینی لعل او باشد.

هوش مصنوعی: من زلف مشکی او را می‌بینم، اما نمی‌توانم بدنی را ببینم که تحت تأثیر حسرت از آن زلف تاب نمی‌خورد.

هوش مصنوعی: من هرگز از دستورات تو سرپیچی نمی‌کنم، چرا که حتی یک مو از من ارزش خاصی در عشق تو ندارد.

هوش مصنوعی: بگو به شمشاد که از بلندی خود نالند، زیرا او هیچ چیز دیگری را بالاتر از خود نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: به آن شکل نگاه کن و ببین چه معناهایی در آن وجود دارد که در ظواهر قابل مشاهده نیست.

هوش مصنوعی: چرا فقیه شهر از انجام کار خود که در دستش نیست، سر فرود نمی‌آورد و در پای کسی نمی‌افتد؟ اگر کسی بالاتر از او وجود نداشته باشد، پس چرا باید به خود فشار بیاورد؟

هوش مصنوعی: من فقط به همین آغاز و پایان خودم اکتفا می‌کنم، چون کارم مانند ناز و کرشمه‌های فن منبر نیست.

هوش مصنوعی: دستت را بر انگشت سلیمان بزن تا ببینی که آنچه در انگشتری او است، از ارزش چندانی برخوردار نیست.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق معشوق از خود بگذری و به دنبال زیبایی‌ها بودن کار ساده‌ای نیست.