صفایی جندقی » دیوان اشعار » رباعیات انابیه » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>روزی که رجوع جان به تن خواهد بود</p></div>
<div class="m2"><p>تن را بدل جامه کفن خواهد بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر کس چو من از لباس پرهیز عری است</p></div>
<div class="m2"><p>انگشت نمای مرد و زن خواهد بود</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 13460 - صفایی جندقی » دیوان اشعار » رباعیات انابیه » شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

روزی که رجوع جان به تن خواهد بود
تن را بدل جامه کفن خواهد بود
هر کس چو من از لباس پرهیز عری است
انگشت نمای مرد و زن خواهد بود

هوش مصنوعی: این شعر به موضوع مرگ و لباس کفن اشاره دارد. شاعر می‌گوید که روزی که روح به تن بازگردد، بدن به لباس کفن تبدیل خواهد شد. همچنین تأکید می‌کند که افرادی که مانند او از دنیا پرهیز کرده‌اند، در آن روز مورد توجه و تمسخر مردان و زنان قرار خواهند گرفت. در واقع، شعر به ناپایداری دنیا و سرنوشت همه انسان‌ها می‌پردازد.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: روزی خواهد آمد که جان به تن باز خواهد گشت و در آن روز، جسم انسان به مانند یک پوشش کفن درخواهد آمد.

روزی که رجوع جان به تن خواهد بود

تن را بدل جامه کفن خواهد بود

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند من از پوشیدن لباس مناسب دوری کند، مورد توجه و تمسخر مردم، چه مرد و چه زن، قرار خواهد گرفت.

هر کس چو من از لباس پرهیز عری است

انگشت نمای مرد و زن خواهد بود

شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده