صفایی جندقی » دیوان اشعار » رباعیات انابیه » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن روز که سوی توست راه همه کس</p></div>
<div class="m2"><p>بر ماهی و ماه اشک و آه همه کس</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر بر سر ما تاج کرامت ننهی</p></div>
<div class="m2"><p>افتد پس معرکه کلاه همه کس</p></div></div>

دیوان اشعار صفایی جندقی به کوشش سید علی آل داود - تصویر ۳۵۲

شمارهٔ ۱۱

آن روز که سوی توست راه همه کس
بر ماهی و ماه اشک و آه همه کس
گر بر سر ما تاج کرامت ننهی
افتد پس معرکه کلاه همه کس

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به زندگی و انسان‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید زمانی که همه در جستجوی تو هستند، احساساتی مانند اشک و آه نیز بر دل همه حاکم است. اگر بر سر ما توفیق و کرامتی نگذاری، مشکلات و چالش‌ها بر سر همه خواهد افتاد. این شعر به جستجوی معنای عمیق‌تر و نیاز انسان به رحمت و کرامت اشاره دارد.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: در روزی که همه به سمت تو می‌آیند، هر کسی به نوعی دلتنگی و ناپایداری خود را نشان می‌دهد. در این لحظه، احساسات و دردهای همه نمایان می‌شود.

آن روز که سوی توست راه همه کس

بر ماهی و ماه اشک و آه همه کس

هوش مصنوعی: اگر بر سر ما تاج کرامت و بزرگی نگذارند، در این صورت در گردونه زندگی، کلاه همه بر زمین خواهد افتاد.

گر بر سر ما تاج کرامت ننهی

افتد پس معرکه کلاه همه کس

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده