صفایی جندقی » دیوان اشعار » رباعیات انابیه » شمارهٔ ۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>برخیز دلا که ملک بی چون طلبیم</p></div>
<div class="m2"><p>بس موهبت از حساب بیرون طلبیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در آخرت از حیات دنیا همه چیز</p></div>
<div class="m2"><p>هفتاد هزار نوبت افزون طلبیم</p></div></div>

شمارهٔ ۹

برخیز دلا که ملک بی چون طلبیم
بس موهبت از حساب بیرون طلبیم
در آخرت از حیات دنیا همه چیز
هفتاد هزار نوبت افزون طلبیم

هوش مصنوعی: این شعر به دعوت به انجام کارهای نیک و جستجوی نعمت‌های بی‌نظیر در زندگی و آخرت اشاره دارد. شاعر از دل و جان می‌خواهد که از زندگی دنیا فراتر برود و به دنبال برکات و موهبت‌هایی باشد که در آخرت انتظارش را دارد. او بیان می‌کند که ارزش‌ها و پاداش‌های آخرت به حدی زیاد است که نمی‌توان آن‌ها را با زندگی دنیوی سنجید.

شمارهٔ ۷

شمارهٔ ۸

هوش مصنوعی: بیدار شو ای دل، چون ما خواهان ملک و دنیای بی‌نقصیم، پس باید از حساب و کتاب بیرون برویم و موهبت‌های بیشتری را طلب کنیم.

برخیز دلا که ملک بی چون طلبیم

بس موهبت از حساب بیرون طلبیم

هوش مصنوعی: در زندگی پس از مرگ، ما از تمام نعمت‌ها و توانایی‌های دنیوی، خواسته‌های بیشتری داریم و به دنبال رسیدن به سطحی بالاتر از آنچه در این دنیا تجربه کرده‌ایم، هستیم.

در آخرت از حیات دنیا همه چیز

هفتاد هزار نوبت افزون طلبیم

شمارهٔ ۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده