صفایی جندقی » دیوان اشعار » رباعیات انابیه » شمارهٔ ۳۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا عشق مرا ذکر تو در سینه سرشت</p></div>
<div class="m2"><p>رفت از دل و جان نشاط زیبا غم زشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>منظور توئی از دو جهان ورنه مرا</p></div>
<div class="m2"><p>کی خوف جهنم است یا شوق بهشت</p></div></div>

دیوان اشعار صفایی جندقی به کوشش سید علی آل داود - تصویر ۳۵۹

شمارهٔ ۳۸

تا عشق مرا ذکر تو در سینه سرشت
رفت از دل و جان نشاط زیبا غم زشت
منظور تویی از دو جهان ورنه مرا
کی خوف جهنم است یا شوق بهشت

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر بیان می‌کند که عشق او به خداوند در دلش ریشه دوانده است و با یاد او، شادی و زیبایی از زندگی‌اش رخت بر بسته‌اند. او می‌گوید که مقصود از زندگی‌اش تنها خداست و برای او نه جهنم ترسناک است و نه بهشت جذاب، بلکه تنها عشق به خداوند برایش اهمیت دارد.

شمارهٔ ۳۶

شمارهٔ ۳۷

هوش مصنوعی: تا زمانی که عشق من به تو در عمق وجودم ریشه دوانده، از دل و جانم شور و شوق زیبا رخت بربسته و غم زشت در آن جایگزین شده است.

تا عشق مرا ذکر تو در سینه سرشت

رفت از دل و جان نشاط زیبا غم زشت

هوش مصنوعی: منظور تویی از تمام عالم‌ها، در غير اين صورت من از عذاب جهنم نمی‌ترسم و به بهشت هم علاقه‌ای ندارم.

منظور توئی از دو جهان ورنه مرا

کی خوف جهنم است یا شوق بهشت

شمارهٔ ۳۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده