صفایی جندقی » دیوان اشعار » رباعیات انابیه » شمارهٔ ۲۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن عهد درست کز ازل بستم نیست</p></div>
<div class="m2"><p>یک توبه که صدبار به نشکستم نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>فضل تو مگر بیفشرد پای که من</p></div>
<div class="m2"><p>جز عجز و امید هیچ در دستم نیست</p></div></div>

شمارهٔ ۲۹

آن عهد درست کز ازل بستم نیست
یک توبه که صدبار به نشکستم نیست
فضل تو مگر بیفشرد پای که من
جز عجز و امید هیچ در دستم نیست

هوش مصنوعی: این شعر به بیان وفاداری به عهد و امید به رحمت خداوند می‌پردازد. شاعر می‌گوید که آن عهدی که از آغاز بستیم همیشه پابرجاست و هیچ توبه‌ای که از آن شکسته باشد وجود ندارد. فقط در برابر فضل و رحمت خداوند، چیزی جز ضعف و امید در دست ندارد.

شمارهٔ ۲۷

شمارهٔ ۲۸

هوش مصنوعی: آن پیمانی که از آغاز با خدا بسته‌ام، هرگز شکسته نمی‌شود و حتی اگر صد بار هم از گناهان توبه کنم، آن عهد باقی خواهد ماند.

آن عهد درست کز ازل بستم نیست

یک توبه که صدبار به نشکستم نیست

هوش مصنوعی: تنها امید من به لطف و فضل توست، زیرا من جز ناتوانی و انتظار هیچ چیز دیگری ندارم.

فضل تو مگر بیفشرد پای که من

جز عجز و امید هیچ در دستم نیست

شمارهٔ ۲۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده