صفایی جندقی » دیوان اشعار » رباعیات انابیه » شمارهٔ ۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>با یاد تو روز و شب شمار است مرا</p></div>
<div class="m2"><p>از غیر تو هر چه هست عار است مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از قهر تو در لطف تو آویخته ام</p></div>
<div class="m2"><p>با دوزخ و فردوس چه کار است مرا</p></div></div>

دیوان اشعار صفایی جندقی به کوشش سید علی آل داود - تصویر ۳۵۲

شمارهٔ ۱۴

با یاد تو روز و شب شمار است مرا
از غیر تو هر چه هست عار است مرا
از قهر تو در لطف تو آویخته ام
با دوزخ و فردوس چه کار است مرا

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عواطف عمیق عاشقانه و وابستگی شاعر به معشوق است. شاعر می‌گوید که تمامی روزهایش با یاد معشوق سپری می‌شود و از هر چیز دیگری بی‌نیاز است. او در مقابل قهر معشوق، به لطف و مهربانی او چنگ زده و از مفاهیم دوزخ و بهشت نیز بی‌نیاز است، زیرا عشق و ارتباط با معشوق برایش جذاب‌تر و مهم‌تر است.

شمارهٔ ۱۲

شمارهٔ ۱۳

هوش مصنوعی: به یاد تو روز و شب برایم حساب و کتاب می‌شود و هر چیزی غیر از تو برای من ننگ و عار است.

با یاد تو روز و شب شمار است مرا

از غیر تو هر چه هست عار است مرا

هوش مصنوعی: من از خشمت به محبت تو پناه آورده‌ام، برای من دیگر جایی برای دوزخ یا بهشت وجود ندارد.

از قهر تو در لطف تو آویخته ام

با دوزخ و فردوس چه کار است مرا

شمارهٔ ۱۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده