هوش مصنوعی: دی به من گفت که از تیرهای ستمکارانه‌ات بگریزم، اما من پاسخ دادم که از دستان تو که پایم را ببرم، چگونه فرار کنم؟

هوش مصنوعی: اگر بازگردم و یا همچون شیر شجاع از قدرت تو بگذرم، نه بالی دارم که پرواز کنم و نه یالی که بتوانم با تو بجنگم.

هوش مصنوعی: با درد و غم عشق تو در آتش مصیبت می‌سوزم و در هنرنمایی از زیبایی موهای تو مانند فردی درگیر در فتنه و آشوب هستم.

هوش مصنوعی: موهای گره‌خورده را باز کن و عشق را آزاد کن تا من بتوانم دل عاشق‌ام را به این عشق بسپارم.

هوش مصنوعی: باغ بر من خیلی چیزها آموخته است. دستان من مانند دست‌های باغبان است و من همچون پرنده‌ای هستم که صبح زود به پرواز درمی‌آید.

هوش مصنوعی: اینجا از تو می‌خواهم که آن جام را پر کنی، تا جایی که این لباس پرهیز را به فراموشی بسپارم و از آن آزاد شوم.

هوش مصنوعی: با نوشیدنی، روح و جسم خود را به زندگی و نشاط بخش، تا جایی که به بالاترین قله آسمان برسد و اثرات شگفت‌انگیز آن را احساس کند.

هوش مصنوعی: من در آتش عشق تو هستم، ای محبوب. پس از مرگم، بر سر خاکم بنشین تا بر اثر بویت دوباره زنده شوم.

هوش مصنوعی: من آن حلقه‌ای که از موی تو در گردنم دارم، اگر روزی بخواهم، می‌توانم بگشایم، حتی اگر صد مشکل و فتنه به وجود بیاید.

هوش مصنوعی: غم تو به جانم چنان قاطی شده است که حالا خون من با خاک در هم آمیخته و این موضوع باعث می‌شود که دیگر نتوانم هیچگاه به راحتی از این رنج خلاص شوم.

هوش مصنوعی: از اثر درد تو، حالتی مست و شیدا دارم. در این لحظه که صفا و روشنی وجود دارد، درست وقتی که نوشیدنی‌ای در جامم ریخته‌ام.

هوش مصنوعی: از شعر صفاهانی، من دچار آشفتگی و بلوا در خراسان هستم؛ همین‌طور که در شیراز دچار فتنه‌ام و در تبریز با مشکلاتی روبه‌رو هستم.